ابراهیم اصغری، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری حوزه با بیان این‌که انحصاری‌گرایی فرصت‌ها را می‌سوزاند، اظهار کرد: آنچه که باعث شده سینمای دینی و انقلابی دیگر رونق گذشته را نداشته باشد، انحصارگرایی است که در این دو حوزه به وجود آمده است. در سینما و تلویزیون فعلی متاسفانه تنها شاهد حضور آدم‌هایی خاص هستیم که پشت سر هم کار می‌کنند، درصورتیکه بسیاری از سینماگران متعهد و ارزشی ما مدتهاست که خانه نشین شده‌اند.
وی افزود: درباره چرایی به وجود آمدن چنین وضعیتی در سینما و تلویزیون حرف و حدیث زیاد است، اما دلیلش هر چه که باشد این سینما و تلویزیون است که بابت این اتفاق آسیب می‌بیند، در حالی‌که ما در وضعیت حساسی به سر می‌بریم و باید در این دو حوزه بسیار فعال و قوی باشیم. بگذارید مثالی بزنم. بعد از ساخت سریال «مختارنامه» ما تا به امروز نتوانسته‌ایم یک کاری مشابه این اثر تولید کنیم، سریالی که توانست مخاطبانی فراتر از مرزها داشته باشد، اما در عوض روی کارهایی سرمایه گذاری کردیم که وجود هزینه بالایشان حتی در داخل نیز آن کارها مخاطب نداشتند.
تهیه‌کننده فیلم سینمایی «شور شیرین» در پاسخ به این سوال که در تلویزیون فیلم‌های به اصطلاح دینی زیاد تولید می‌شوند، پس چرا باید رسانه ملی را در این زمینه کم کار دانست، گفت: آیا به صرف این‌که کاری ساخته می‌شود می‌توان ادعای موفقیت کرد، مطمئناً جواب خیر است، چون اگر اینگونه بود باید تاثیرات این محصولات فرهنگی را در کشورمان می‌دیدیم، اما متاسفانه چنین اتفاقی رخ نداده است و حتی ما نتیجه معکوس هم گرفته‌ایم. دلیلی چنین امری به نظرم در کیفیت کارهاست، چون اکثر این تولیدات شکل خطابه دارند.
این سینماگر تاکید کرد: این نکته بارها بیان شده که سینما و تلویزیون محل سخنرانی نیست. در عرصه هنر نمایش باید با زبان هنر حرف زد. اولین فاکتور برای تاثیرگذاری یک پیام این است که پیام به شکل مستتر در کارهای نمایشی بیان شود. در وهله دوم نباید جناح بندی سیاسی داشته باشد و سوم، آموزه مورد نظر باید متناسب با نیاز مردم عرضه شود. مجموع این عوامل اگر رعایت شود می‌توان انتظار اتفاقات خوب را در سینما و تلویزیون داشت.
اصغری با بیان این‌که باید یک شورای قوی و نه نمایشی در سیما وجود داشته باشد، گفت: در سینما و تلویزیون شوراهایی وجود دارد که کارشان نظارت بر کیفیت تولیدات است، اما آیا با آثاری که می‌بینیم می‌توان کیفیتی برای عملکرئ این شوراها قائل شد. جواب خیر است، چون باورم این است که شورای کاربردی باید بتواند جریان سازی کند، همچنین عکس‌العمل قاطع داشته باشد. شکل این شوراها نیز باید تمامی حوزه‌ها را در بر گیرد. یعنی هم سینماگر در آن حضور داشته باشد هم روانشناس، مردم‌شناس و کارشناس امور دینی. در چنین شرایطی با داشتن اختیارات لازم می‌توان انتظار اتفاقات خوب را داشت.
این تهیه‌کننده در بخش دیگری از سخنانش درباره سینمای دفاع مقدس هم چنین اظهار نظر کرد: درباره حضورم در سینما می‌خواهم نکته‌ای را بیان کنم. اگر من در سینما فعالیت می‌کنم، دلیلش تنها بازگویی آنچه است که در هشت سال دفاع مقدس رخ داده است، اما این خواست و اراده من تا جایی می‌تواند ضامن خلق کارهای سینمایی باشد، ولی وقتی برای کمترین انکات، بیشترین سختی‌ها را تحمل می‌کنم، دیگر چه انتظاری از تهیه‌کنندگان نظیر من می‌توان داشت، ولی به هر حال من هیچگاه ناامید نشده و با وجود ضررهای مادی فراوان باز هم دوست دارم در این حوزه فیلم بسیازم.
اصغری تاکید کرد: سینمای دفاع مقدس یک تفاوت آشکار با دیگر گونه‌های سینمایی دارد، آن‌هم این‌که این حوزه تنها متخصص نمی‌خواهد، بلکه عاشق نیز طلب می‌کند. در حقیقت فردی که می‌خواهد سینمای دفاع مقدس را تجربه کند باید آدم‌هایی آن را دوست داشته باشد و آرمان‌هایشان را باور کند، والا تنها با داشته‌های سینمایی نباید انتظار اتفاقات خوب را داشت، البته عکس این ماجرا هم صادق است. یعنی تنها عشق نیز جوابگو نیست، بلکه تخصص هم باید همراه کار باشد.
وی با بیان این‌که موضوعات دفاع مقدسی هیچگاه تکراری نمی‌شوند، تاکید کرد: شاید این مطلب را همه ما شنیده باشیم که قصه‌های دفاع مقدسی دیگر جذابیت گذشته را برای تماشاگر ندارد، در صورتی‌که این باوری کاملاً اشتباه است. ما هزاران شهید؛ آزاده و جانباز داریم که زندگی هر کدام از آنها قادراست اتفاقی خوب را رقم زند، به شرطی که نحوه انتخاب موضوعات در سینما متناسب با نیازهای امروز جامعه باشد.
این تهیه‌کننده در پایان گفت: متاسفانه شرایط برای پرداختن مستقیم به جنگ خیلی سخت شده است، چون هزینه تولید این کارها بالاست، پس تهیه‌کننده‌هایی چون من مجبورند به حاشیه‌های جنگ بپردازند. لازم به ذکر است که من فیلم با نگاه مستقیم به جنگ هم در کارنامه‌ام کم ندارم، اما هر اندازه زمان می‌گذرد، کار کردن در این زمینه سخت‌تر می‌شود.
انتهای پیام
